Tijdens onze lange reis door Roemenië en bij de thuiskomst is ons vaak de vraag gesteld En nog last gehad van het water? Heeft u nog wat meegemaakt? Wij mogen zeggen dat het voor ons goed reisweer was. Ondanks de buien en wat we zagen aan wateroverlast, was er voor ons geen hinder op de wegen. De erge overstroming was aan de oostzijde, tegen Moldavië aan, en onze tocht bleef aan deze zijde van de Karpaten. Bij de grens ging alles erg vlot en onze tolk stond bij het kinderhuis in Cluj al te wachten. Daar was ook ons eerste contact met de gedetineerden, een groep vrouwen en daarna jongens. Men liet ons alleen met ze en we kregen de gelegenheid om met ze te praten. Eén van de jongens, 19 jaar oud, vader van een zoon, bekende in het openbaar, dat hij niet had willen luisteren naar zijn ouders en bovenal niet naar wat er in de Bijbel staat. Moedwillig had hij zelf een weg gekozen, die uitgelopen was hier tussen deze vier muren. Hij wachtte op zijn veroordeling en dacht zelf aan zo’n 5 jaar. Maar wist dat dit spoor welk hij ging een dood spoor was… Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen…