Er is een renovatie aan de gang, dus de directeur heeft geen zaal ter beschikking. U gaat de cel maar op, stelt hij voor. Een bewaker brengt ons bij de eerste cel, bewoond door vijf mannen. Een kort gesprek volgt, en naar aanleiding daarvan wordt er een gedeelte gelezen en een gebed gedaan. Ieder krijgt een Bijbel. Dan de volgende cel. Direct merken wij: Hier is wat! We zien vier mannen staan bij een bed, waar een jongen van 23 jaar op ligt. Hij is ernstig ziek, het stervensuur van hem is nabij. Hij moet een beenmergtransplantatie ondergaan, maar heeft geen geld en geen middelen. Hij is verlaten van de familie. Alleen deze vier mannen zijn er. Er is gelezen, dat er vier mannen waren die hun vriend op een beddeken door het dak aan de voeten van Jezus brachten. Vijf (nee ook wij) huilende mensen geven elkaar een hand, als we weggaan. Eeuwigheid – mijn ziele, doorziet GIJ uw lot, hoe zult GIJ rechtvaardig verschijnen voor God? Wie zal er in die cel wijzen naar een ander? Alleen kan er maar gewezen worden naar DIE ANDER.